Ses.33

Nicedir uzak olduğum bir anı özleyip, aynı anda da yaşıyorum.

Pek sevdiğim dostum..

Ve pek çok anlam taşıyan insanım.

Beni, anlamadığım bir şekilde asla bırakmayan kadınım.

Uyuyorsun şimdi yanımda..

Ne güzel şu an aslında.

Bir çok şey ifade ediyor bana, seninde bildiğin.

Yaşıyorsun şu anda, yanımdasın.

Az evvel ki telefona beraber irkildik, yaşıyorsun yani, yanımdasın.

Sen elini yüzüne götürdüğünde beraber kıpırdadık.

Sen, hayat ve herkes için çok küçük anlamları benim için büyüttün.

Senin yanımda oluşun beni aslında ben yapan şeylerin temeli.

Anlatamayacağım ve herkese anlattığım şeylerdir benim sen halim.

Sen uyanma diye kıpırdamadan geçirdiğim geceleri hatırlıyorum hala.

Ya da sen üşüme diye yorganımı üstüne örtüşümü.

Korkma diye sabaha kadar başında oturduğum günü de hatırlıyorum.

Bırakma diye beni saatlerce telefonda görüştüğümüz o dakikaları, özünde biz olan ama beraber olmak varken birlikteliğimizi sorgulayan o dakikaları da hatırlıyorum.

Bana sarılıp gözlerime baktığında gördüğüm o inancı yıkmamak için neler yaptığımı hatırlıyorum.

Senin içinde olduğun kocaman 7 yılı yani.

Ne kadar garip aslında o yıllar.

Anlamını yeni yeni, aslında geçen her dakikada fark edebildiğimiz o anılar.

Ne kadar da garip.

Dostum, hakikatten zor şeyler yaşattık birbirimize.

Ve hakikatten sınadık birbirimizi en zor haliyle.

Bence başarılı da olduk.

Birbirimize karşı anlamsızca dayattığımız sınavı geçtik.

Belki de yıllar evvel geçtik ama şimdi şimdi, geçen her dakika giderek daha da derinleşiyor.

Her gün daha da artıyor, yineleniyor, anlamı değişiyor.

İyi uyu kadın, sabaha uyanacaksın.

Ve sakın üşüme..