Artık sesleri hatırlayamıyorum...
Buna o kadar üzülüyorum ki.
İç içe geçmiş, aynı şeyleri anlatan o kadar çok ses var ki, kimin söylediğini hatırlayamaz oldum sanki hiç bir önemi yokmuş gibi.
Ki sesler o kadar aynıymış gibi ki, bazı ''söz''ler sanki yaşanmamış gibi geliyor.
Birbirinin tekrarı aynı ses gibi.
Benim hayal ettiğim şeyler gibi sanki.
Korkunç..
Tam emin olamıyorum bazılarını düşünürken hatta.
Çünkü sadece hayal ettiğim şeyleri gerçekten yaşamış gibi olduğum pek çok an var hayatımda.
Bunları ayırmam lazım gerçeklerde.
Şu an tek gerçek;
Üşüyorum...
Ellerim çok üşüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder