Bi anda ne yapacağını bilemeye bilir insan, bazen yanlız kalınca.
Bazen durulur, hiç bişey yapamaz, yapmak bile istemez.
Normaldir.
Anlanır, kabul edilir. Gerekirse, eğer dost ise, yardım ve yataklık edilir.
Ama kendini, fikirlerini, hep olduğun kişiliği ayaklar altına alırsan, ahlaksızlık yaparsan dünyaya, vallahi gelip lafını bile dinlemez insan.
Dinlemeye gerek duymaz.
Kendini iyi hissetmek istiyorsan eğer, sıçmayacaksın yaşadığın yerin içine.
Eğer sıçacaksan da, yaşamayacaksın orada.
Temizlersen de kokar çünkü.
Ayıp.
Yardım etmiyorlar diye de, kendi durumuna haklı bir pay çıkarma.
Yanılırsın genç.
Bildiğin yanılırsın.
Göz göre göre, hayatını boka çevireceksen, kolundan tutup ''napıyorsun sen?'' denecek yaşı geçtiğini unutmadan yaşa.
Çünkü, en iyi insanın bile, bilerek hayatını boka çevirmene engel olmaz.
Hele ki bu ilk defa olmuyorsa!
Yardım etmeyeceğim sana dostum.
Sen gelip, ağlayana kadar bana, sana yardım etmeyeceğim.
Hak ediyorsun çünkü ağlamayı.
Hak ediyorsun çünkü pişman olmayı.
Ve kendine acımalısın.
Bu kadar düşük davrandığın için bana, ailene, eski aitliğine.
Yazık.
Üzülüyorum.
Ama biliyorum ki, sen, herşeyin sonunda yine bana gelip '' Abi pişmanım..'' diyeceksin.
Ve bende sana yeni hayatın için yardım edeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder