Ses.234

Nasıl anlatıcam bilmiyorum, lakin bi haller oldu bana. Şu anda hemde. Ses olarak anlamı böyle bişey. Bi iki güne yazarak anlatmaya çalışacağım. Ama bi haller oldu bana ona eminim.

Ses.233

O an içinde bulunduğu kötü duruma bağlı olarak, takındığı isyankar ses tonu. Buram buram olgunluk ses tonunu taklit ederek '' Ama lütfen, uyuyamıyoruz, ayıp... '' demek, ergenliğin ilk belirtisidir. Bu kadar kendinle ilgili olma insan. Ben senin için susuyorsam, sende bi zahmet benim için sus. Ben uyumaya çalışırken evin içinde panayır varmış gibi çığlıklar attıktan sonra, sen uyurken diğerlerinin sessiz olmasını beklersen, moralini bozmak gibi olmasın ama, yemezler onu. Çalarım ben gitarımı, sende uyuyamazsın. Aynı benim son 2 gündür senin yüzünden uyumadığım gibi.

Ses.232

Sanırım bu zamanların adı, seni eskisi kadar sevemiyorum olmalıydı. İnsandın, arkadaştın, çok sevdiğimdin. Ama hepsinden önce sen, kendin gibiydin. Şu anda, gerçek manada seni tanıyamıyorum çünkü iyi insan. Üzülüyorum buna ama elimden gelen bişey yok artık. Seni kendimden daha öne koymayı denedim çok önce, sende kabul eder gibiydin. Ama işler senin sandığın gibi gitmedi çok belli ki. O yüzden artık üzülüyorum sadece. Bir zamanlar özlerdim seni, arardı, kızardım bile sana. Ama artık bişeyler soracak duygum kalmadı. Hepsini aldın ve gittin sen. Bişey diyemem sana, bişey isteyemem. Senin içinde yakın zamanda bişeyler yapamam. Bir, bilemedin iki hafta sonra gideceksin yine ve sen yine sandığın doğruların içine gömüleceksin. Gerçekten üzülüyorum çünkü artık seni eskisi kadar sevemiyorum.
Sen ise her karşılaştığımızda, sana bişeyleri eksik yapıyormuşum gibi bakacaksın gözlerime. Uzunca bakacaksın gözlerime, zamanında görmek için uğraştığım gözlerinle bana. Ve yine bişey söylemeyeceksin, susacağız başkası konuşsun diye.
İyi bi insandın..
Ama artık benim için değilsin.

Ses.231

Eşleşiyor hiç bi anlam aramadığım şeyler. Hafızamın diplerinden köşelerinden hızla koşuşup, gözlerimin hemen arkasına geliyorlar. Mutluyum bu durumdan. Çünkü daha evvel pek dikkat etmediğim bi iki şeyi, artık daha da önemsiyorum. Bakalım neler olacak. Mutluyum, ona şüphe yok.

Ses.230 * Sen

Bırakıyorum ben olmayı,

Aynı yerlerde var olmayı.

Başka zamanda bulup seni,

Başarmalıyım yine senin olmayı.

Rüyalarımdan uyandığımda senin için,

Hayatı bana geri verdin uyumam için.

Sonuçlar hep vardı,nedenlerini arardı.

Hüzünler hep vardı, umutlarını arardı.

Yaşadığın her yerde,

Hayal ettiğin her zaman,

Sonucun var olmaksa, ( bizim için )

Bulurum seni her zaman!

Sorunun ne olduğuna hiç bakmadan

Bütün cevapları sende ararken,

Kendime hiç soramadım,

Doğrular mı kolay?

Yalanlar mı zor?

Beni affetmelisin, sen olduğum için.

Beni uyutmalısın , rüyalarım için.

Sen hep yaşamalısın bilmek için,

Var olmadığın her yerde,

Yaşadığın her zaman,

Sebebin son olmaksa, ( kendin için )

Bulurum seni her zaman!

Ses.229

Fark ettim ki, seni düşünürsem, sadeleşiyorum.
Daha basitleşiyor her şey.
Çok karmaşık duygular barınmıyor yada üzerine çok kafa yoracağım durumlar olmuyor.
Sadece istiyorum sanırım. Özlüyorum da denmez buna.
Normalde benimmişsin ama şu anda yoksun gibi.
Bi an gelecek ve sanki geçecek.

Ses.228

Sadece 1 (bir) şeye takılıp, ona anlamlar, fikirler, çözümler üretmekten ne keyif alıyorum bilmiyorum. Yada gerçekten çok keyif alıyorum bundan ve bugüne kadar hiç düşünmemişim nedenini. Bi laf duymayayım, hemen düşünüyorum.
Hemen.
Hiç vakit kaybetmeden. Hem de hiç bi zaman gerçek olmayan ve olmayacak şeyleri. Şuraya bak, cümle bile kuramıyorum. Çok saçmalıyorum.
Uyuyayım en iyisi.
Onu da yapamıyorum ki. Daha fazla müzik dinlemem lazım.
Yatarken de dinlemeliyim. Rüyam da da görmeliyim müziği.

Ses.227

Kalbinin altında bekliyorum seni.
Çık gel bi ara, belki kahve içmeye gideriz.
Yokluğunu anlamdan kalbin,
Ve sen çok üşümeden, geri döneriz.


Saçlarına bakarım bir kez daha
Sonra kalbine bırakırım yine seni.
Orada olmak nasıl bi his hiç bilmiyorum.
Ama eminim ki, çok sıkıcı olmalı,
Yalnızlık sıkıcıdır bence.


Bende yerime geri dönerim.
Çok güzel bi halı aldım zaten.
Üzerine uzanıp biraz daha düşünürüm seni.
Sonra da uyanmak için uyurum.

Yine Yağmur

Yağmur yağıyor Bornova'ya

Hava sıcak ama yağmur var hala.

İnsanların bir kısmı ıslanıyorken,

Bazıları şemsiyesini almış eline, yürüyor.

Üşüyorlar belki.

Belki yağmur hiç umurlarında değil.

Ama Bornova'ya yağmur yağıyor.

Ve ikinci kez yanımda yoksun...

Kısaltmak lazım bazı zamanları.

Ayrı kaldığımız anları.

Mesela...

---

Benimmiş bu. Unutmuşum derinlerde bi yerde.

Ses.226

Bazen kendim olurken, bişeyleri kaçırdığımı hissediyorum artık. Kendim gibi davranırken, kendimden çok uzaklaşıyor olabilir miyim? Yada ben olduğumu sandığım şeylerden gerçekten emin miyim? Bi anda bunları düşünmeye çalışmak, bi anda bunların ne olduğunu anlayamadığımı fark etmek beni çok korkuttu. Bişeyler yapmalıyım. Ne olduğunu bilmediğim şeyler için, bilmediğim müdahaleler yapmalıyım. O kadar çok boşluk var ki burada, tam olarak nereden başlayacağımı bilemiyorum. Of!!!

Ses.225

Bilinç altımı bazen çok seviyorum işte :)
Kafeler sokağından geçerken hiç yapmadığım şeyi, nerede bi Kahve Diyarı görsem yapıyordum. Neyi yapıyordum? İçerideki herkesi süzüyordum. Hemde çok garip bi refleks ile. Aklımda bişeyler seni ve Kahve Diyarı'nı bağdaştırıyordu. Hani biliyorum hiç orada karşılaşmadık, oraya beraber de gitmedik. Ama anlamsız bi şekilde her seferinde içeri bakıyordum. Ve az evvel nedenini buldum :))
Dedim ya, bazen bilinç altımı seviyorum :)

Garip değil mi :) Çok güldüm kendime gece gece. 

Neden güldüm onu da bilmiyorum gerçi ama iyi güldüm :)

Ses.224

Düşünüyorum da, her şey öldükten sonra mı anlamlanacak? Öldükten sonra, herkes anlayacak mı tüm bilinmeyenleri? Yada ölen insan, ardında kalanların vicdanlarında ki kadar mı masum olacak? Çok saçma. Gerçekten. İnsanlar daha sabırlı olmalı. İnsanlar daha fazla dinlemeli birbirlerini. Zaman geçtikçe her şeyin anlamı değişiyor. Hem de çok fazla değişiyor. Sabah yolda yürürken gördüğün, gözlerinin içine baktığın bi insan, akşam artık nefes almayacak olabilir. Çok korkunç değil mi? Bunları hissetmeden yaşamak çok korkunç değil mi? Ölümden mi korkacağım? Tabi ki hayır. Ama ölümden şunu isteyebilirim; lütfen önce beni al. Sevdiklerimden önce ben gideyim. Bencilim belki ama çok korkuyorum sonlardan. Bu yazının sonundan da, sonunda hissedeceğim duygulardan da, bu şarkının sonundan da.. Gerçekten çok korkuyorum..

Ses.223

Te bir (1) yıl evvel başladığımız şarkının bir kısmının, pilot kaydın bile pilotu olan kaydı var bende. E artık sende de var. Dediğim gibi, sadece minicik bi kısmı. Tamamı yaklaşık 14 dakika falan.

A thunder,

Enlightens the sky, the man shudders

With beats of his heart he recovers

Screams loud, letting lungs get sore

Recurs the love within, deep in his core

Above the rainclouds, up in the heights of welkin

He remembers, the three stars of gwyn.

A Departure in Disaccord - VOICE154

Ses.222

Yine bi süreç başladı benim için ; Anlayamama Durumu.
Çabuk düşünemiyorum şu sıralar. Hızlı anlayamıyorum da. Çözüm olamıyorum karşıma çıkan hiç bi şeye. Ara ara oluyordu zaten böyle ama şu anda olduğu gibi değil. Önceden fevri davranırdım korkumdan dolayı, yada nasıl davranacağımı bilemediğim için saçmalardım. Tek fark, şu anda sakinim. Sakince düşünemiyorum, sakince tanık oluyorum ve sakince yürüyüp gidiyorum. Gördüğüm şey ise kararsızlık. Kararsızlık telaş getirir, telaş karmaşa, karmaşanın ise sonu yoktur. Benim için yani. Yine tek sığınağım olacak müzik. Duymayı özlediğim iki şey var. Birisi müziklerim, anılarım, geleceğim. Diğeri ise bana kalsın, nasılsa duyamayacağım.

Ses.221

Yeni yıl geldi canım. Olduk 2012. Yeni bi hikaye geldi aynı zamanda aklıma. Onu da yazıcam. Yapıcam her şeyi. Çok içmedim bide ben. Haberin olsun.