Ses.169

Yarın sabah gidiyorum İzmir'den. Birazcık uzaktan izleyeyim bakayım buralara neler oluyormuş diye.
2 ay kadar yazamazsam, bilesin ki bundandır. Öpüyorum seni Sevgilim Dünya. Ben yokken iyi ol.

Ses.168

Özel olmak ve farklı olmanın arasında ki ''farkı'' bilmek lazım.
Kötü değil ikisi de ama yine de farklı.

İnsanlar Güzeldir.

Bir şarkı yap, içinde benler olsun

Bir ben yap, içinde şarkılar olsun

Sonra al ikisinden birini bir yıldıza as, birini ay’ın ucuna tak

Onlar birbirlerine baksınlar gökyüzünün zifiri karanlığında

Aslında bizim zifiri gördüğümüz fakat aydınlık olduğunu bilmediğimiz o uzaklarımızda

Onlar her gece baksınlar ve büyüsünler

Onlar büyürken ruhlarının yaşadığı olgunluğu al, yeryüzüne indir

İnsanların içlerine, ama ta içlerine sok onu

Sonra durup izle bir süre

Onlar da belki şarkılar yazarlar

Onlar da belki çalması en kolay enstrüman olan gitarı çalarlar

Ama içinden bir şey kopuyorsa, onların da gerçeklerdir

Gökyüzüne astıkların kadar hem de

Ellerinden gidenler kadar hem de

İnsanlar güzeldir

Sevilesidir....

23.07.2011 - 03:59:43

Uğur Erşen Şenbil.

Ses.167

Yine aynı şeyleri, farklı zamanlarda yaşamaya başladım.
Yine seninleydim bugün ya, komik, güzel, keyifli, saçma ve her şey gibi geldi bana.

Y.E.

Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan

Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam...

Ben seninle bir gün Veyselkarani'de haşlama yeme ihtimalini sevdim.

İlkokulun silgi kokan, tebeşir lekeli yıllarında

Ankara'da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman

Özlemeye başladım herkesi...

Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki, adam gibi hasretleri özlemeye başladım sonra..

Bizim Kemalettin Tuğcu'larımız vardı...

Bir de camların buğusuna yazı yazma imkanı...

Yumurta kokan arkadaşlarla paylaşılan kahverengi sıralarda,

Solculuk oynamaya başladık..

Ben doktor oluyordum sen hemşire, geri kalanlar kontrgerilla...

Kırmızı boyalarla umut ikliminde harfler yazılıyordu pütürlü duvarlara ve

Türk Dil Kurumu'na inat bir Türkçeyle...

Abilerimizden öğrendik, S harfinden orak çekiç figürleri türetmeyi..

Ankara'ya usul usul karbonmonoksit yağıyordu.

Ve kapalı mekanlarda sevişmeyi öneriyordu haber bültenleri.

Oysa Ankara'da hiç sevişmedim ben.

Disiplin kurulunda tartışılan aşkım olmadı benim..

Sınıfça gidilen pikniklerde kıçımıza batan platonik dikenleri saymazsak..

Ankara'ya usul usul kurşun yağıyordu..

Ve belli bir saatten sonra sokağa çıkmamayı öneriyordu haber bültenleri.

Oysa hiç kurşun yaram olmadı benim

Ve hiç bir mahkeme tutanağında geçmedi adım

Çatışmaların ortasında sevimli bir çocuk yüzüydüm sadece

Sana şiirler biriktiriyordum fen bilgisi defterimde, ama sen yoktun

Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum, suni teneffüs saatlerinde

Okul servisi seni hep zamansız, amansızca bir lojman griliğine götürüyordu

Ben, senin benimle Tunalı Hilmi Caddesi'ne gelebilme ihtimalini seviyordum.

Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum.

Yaz sıcağı toprağa çekiyor da tenimin çatlamaya hazır gevrekliğini

Sonra otobüs oluyordum, kırık yarık yolların çare bilmez sürgünü

Ne yana baksam dağ ve deniz sanıyordum

Muş ovasının yalancı maviliğini

Otobüs oluyordum bir süre

Yanımızdan geçen kara trenlerle yarışıyordum, yanağım otobüs camının garantisinde

Otobüs oluyordum

Bir ülkeden bir iç ülkeye

Çocukluğuma yaklaştıkça büyüyordum.

Zap suyunun sesini başına koyuyordum şarkılarımın listesinin

Korkuyordum

Sonra iniyordum otobüsten

Çarşıdan bizim eve giden, ömrümün en uzun,

Ömrümün en kısa, ömrümün en çocuk,

Ömrümün en ihtiyar yolunu koşuyordum.

Çünkü sonunda annem oluyordum, babam kokuyordum sonunda..

Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan

Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam

Ben seninle bir gün Van'daki bir kahvaltı salonunda

Ben seninle sadece bilmek zorunda kalanların bildiği

bir yol üstü lokantasında

Ben seninle, Ağrı dağına mistik ve demli bir çay kıvamında bakan

Doğubeyazıt'ın herhangi bir toprak damında

Ben seninle herhangi bir insan elinin

Terli coğrafyasında olma ihtimalini sevdim

Ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim!

Senin Gibi Olmak

Asla hayal etmemiştim, senin gibi olmayı.
Hiç bakmadan ardıma zamanı harcarken,
Varacağım noktanın sen olacağını,
Asla hayal etmemiştim.


Sıcak kış günlerinden birinde,
Senin yanında yaşarken soğudu dünya birden,
Ve asla hayal etmemiştim, senin gibi olmayı.


Çocukken kurduğum tüm hayaller,
Eşsiz olmaktı ve biraz da benzemek herkese.
Umut ve gerçekle öğrenebilmek yaşamayı,
Asla hayal edemezdim, şu an olduğumu olmayı.


Yaşarken başımdan geçen tüm gerçekler,
Kararlarımın ardında kalanı.
En zayıf korkularla birlikte,
En çok sana sarılanı.


Korkudan tırmanamamıştın o küçük merdivene,
Güveneceğin tek insanın o olduğunu göre göre.
Sen neyi hayal edersen et, herkes için,
Kim ne anlarsa, o'sun sen onlar için.


Bir gün daha döner,
Yıldızlar yine söner.
Uyuyup unutursan bile rüyaları,
Yıldızlar her zaman ışıkların içinde,
Senin için saklı.

Ses.166

Bozulmuş insan suretleri.

Kocaman buz gibi bi burun.

Bomboş bakan kahverengi gözler.

Soğuk nefes saçan ağız.

Deforme olmuş insanlar..

Her yerde onlar var.

Korkuyorum.

En sevdiklerimi, rüyalarım da göreceğim diye.

'' Asla onun gibi olmak istemedim. ''

'' Olabildiğin en uzak zamana git, beni beklemek için. ''

Ses.165

Ha bak, sana varlığımı, görünerek belli edeceksem, bence git.
Yada gitme bir yere, olduğun yerde kal.

Ses.164

Kimse bilmiyor senin varlığını şu anda.
O kadar boş ki bunun hissi bende, bilemezsin.
Hem varsın, hem yoksun.
Bazen uzun bi yazı, bazen küçük bi fotoğrafsın.
Bazen karpuzun çekirdeğisin, bazen üzümün suyu.
Ama bi varsın bi yoksun işte.
Saçlarının kokusunu bilmiyorum.
Sesinin tonunu hatırlamıyorum bile.
Ama mevzu bazen sen olduğunda,
Ne kadar heyecanlandığımı da sen bilmiyorsun.
Anlatayım mı sana?
Hiç gerek yok, boşver.
Çünkü böylesi çok daha benlik.
Dandik bi aşk hikayesine,
Daha az ihtiyacım var.
Varlığınla gelen keyfe,
Yokluğuna rağmen, muhtacım sadece.

Yıldız.

Ses.163

Neyi çok seviyorum biliyormusun?
Rahatlamayı.
Ama canımı yaktıktan sonra gelen rahatlamayı.Kendi elimle canımı yaktıktan sonra gelen, rahatlamayı, dinmeyi, nefes almayı seviyorum. Sanki daha evvel hiç yaşamamışsın gibi bakıyorsun çünkü hayata. Acıdan önce olan hayatını özlemiyorsun, sadece acıdan kurtulunca rahatlayacağını biliyor ve onu istiyorsun. Ha tabi, neyin sana acı çektireceğini de iyi bilmen lazım ki, kevgire dönmesin vücudun.

Anlamın Anlamı

Gerçekten hatırladığımda, gözlerim çok fazla nemleniyor.
Olmayacak diye düşündüğüm her şeyi, gerçekten hatırladığımda,
Gözlerim onun için gerçekten çok fazla nemleniyor.
Sızlıyor biraz, biraz da acıyor.


Gerçekten hissettiğimde, yüreğim pek fazla sızlıyor.
Olacak diye umduğum her şeyi, gerçekten hissettiğimde,
Yüreğim onun için gerçekten çok fazla sızlıyor.
Yanıyor biraz, biraz da küçülüyor.


Gerçekten sevdiğimde, hayatım çok fazla yanıyor.
Sonsuza varacak diye hissettiğim her şeyi, gerçekten sevdiğimde,
Hayatım onun için gerçekten çok fazla yanıyor.
Anlanıyor biraz, biraz da anlamlanıyor.

Gerçekten yaşadığımda, hayatım çok fazla anlamlanıyor.

Seveceğim diye yaptığım her şeyi, gerçekten yaşadığımda,

Hayatım onun için gerçekten çok fazla anlamlanıyor.

O oluyor biraz, biraz da ben.

Ses.162

Sakince, sorunsuzca, dingin bi şekilde yeni şeyler yapmak istiyorum. Çok basit bi zamanın, uzunluğundan etkilenmek istiyorum. Yanlızlığın kalabalığı olur bazen. Hani yanlızken sen aslında, etrafında kimseler yokken, tüm o insanlar senin aklındadır. Kalabalık yaparlar ya. Evin sessizliği içinde çığlıklar duyarsın ya. Çırıl çıplak bedenler gezer ya gözlerinin önünde. İşte böyle saçma, zamansız ama gerekli bi şeye ihtiyacım var.
Ne yaparak elde edebilirim bunu bilmiyorum. Sadece deniyorum. Sensizliği deniyorum, sessizliği deniyorum, ıssızlığı deniyorum, sıcaklığını deniyorum, soğukluğunu deniyorum. Farklılaşmak için ve aslında, senin bildiğin gibi olmamak için her şeyi deniyorum. Çünkü neden bilmiyorum! Bir sebep bilmiyorum!
İsim koymak için uğraşmayacağım hiç bişeye, çünkü biliyorum ki asla tam olarak ifade etmeyecek neler olduğunu  bende. Sen, sen, sen, sen, sen, hepiniz! Beni giderek yanlızlaştırıyorsunuz. Ya gelmiyorsunuz bana artık, yada bazen gelip, sonra defolup gidiyorsunuz. Kendi hayatınıza dalıp gidiyorsunuz. Ve benim sizi beklemem gerekiyor.
İşin en garip kısmı ise, sizin beni soktuğunuz durum oluyor. Yani aslında size olan sevgim oluyor, en garip olan. Çünkü, siz defolup gittiğinizde, ben gerçekten yanlız kalıyorum. Hani, tamamen yanlız. Saatlerce konuşuyorum başkalarıyla, gülüyorum genelde zaten. Ama siz! Siz beni bırakıyorsunuz ya, işte ben o zamandan sonra gerçekten duruyorum. İstemeden hemde. Çünkü siz defolduğunuzda, bende sizinle geliyorum. Üzülüyorum lan! Canım acıyor canım. Ve sen, siz defolup gidip, yaptığınız yaşadığınız hayatta her nasıl iseniz, bensizken pek dertli değilsiniz gibi. Dertli olun istemiyorum zaten, de benim varlığım yada yokluğum bi değişiklik yaratsın lan sizde. Yoksa neden bişeyler olsun ki? Senin diğerlerinden ne farkın var ki o zaman?! Bi farkın mı olsun yada? Değiştiriyorum artık. Sakince, sorunsuzca, dingin bi şekilde yeni şeyler yapıyorum. Küçük küçük değişiyorum. Anlatmak da istemiyorum bunları sana, size, hepinize.

Ses.161

Şiir yazamıyorum senin yüzünden.
Aklımı karıştırmıyorsu çünkü.
Ve karmaşık olan her şeyi normalleştiriyorsun.
Basitleştiriyorsun.
Sana göre ''normal'' olan şeylerin yanına almaya çalışıyorsun beni.
Sanıyorsun ki, benim yada senin yanına gelinmeli birleşebilmek için.
Bunu anlamıyorsun.
Yada ben anlatamıyorum.
Yada böyle saçma bişeyler.
Aslında senden tek bişey isteyebilirim.
Söylediğin şeyleri, lütfen dinle.
Hani artık düşün de konuş falan da demiyorum.
Çünkü biliyorum ki, öfkelenmek yada bilinmiyor olduğunu sanmak tam sana göre.
Ama şunu istiyorum senden, söylediklerini duy ve öyle konuş.
Ben her lafını hatırlıyorum sandığının aksine.

Ses.160

Görmezsen miden bulanmaz.
Artık görmeyeceğim. İnat değil mi?

---

Ayrıca, görmediğim için de asla bana ''neden?'' diye sormamalı, kimse.

Wasteland!!

Ölücem keyiften!! Tek kelime ile ölücem lan!! Pentagram, sen ne biçim bi grupsun lan?! Elini neye atsan efsaneleştiriyorsun lan?!

http://www.thepentagram.net/

Ses.159

Su içmek için mutfağa doğru yol aldım. Dolabın kapağını açtığım da ise, kola şişesinin dibinde biraz kalmış kolayı gördüm. Ve aklıma şu soru geldi ; '' Ulan acaba benim karnım aç mı? ''
Evet. Aynen bu aklıma geldi.
Normal de ise olan şey, açlığı hissetmektir. Yani insan aslında aç olmayı hisseder ve yemek yer. Ama ben, sanıyorum ki çok uzun zamandır bunu yapmıyorum.
Hissetmiyorum. Hatırlamaya çalışıyorum sadece.
Sevgiyi hissetmiyorum, sevmeyi hissetmiyorum, özlemeyi hissetmiyorum. Aşık olmayı hissetmiyorum. Kendimce kurduğum saçma bi dengenin içinde hepsine sadece zaman ayırıyorum.
Tabi şunu da hatırlatmalıyım, bu gereksiz denge, beni o kadar kör etmiş durumda ki, gerçekliğini aşıyorum. Birisine onu özlediğimi söylediğimde, onu gerçekten özlememiş olsam dahi, görüştüğümüzde, onu özlediğimi anlıyorum. Fakat yine hissetmiyorum.
Neden, hangi sonuçlardan kaçıyorum böyle bilmiyorum. Ne zaman bu yanılgıya düştüm onu da bilmiyorum. Sabah saat 9 da kahvaltı edilir, öğlen 2 de öğle yemeği yenir, akşam 8 de akşam yemeği. Bu döngüyü yaşatıyorum, aç olmasam bile. Vakti geldiyse bişeyin, yapıyorum. O kadar rutin ki, o kadar öz'süz ki, hissedemiyorum. Sadece o an, onu yapmak zorundayım ve yapıyorum. Her gün ben neden Adalya'ya gidiyorum peki? Yada her gün neden nargile içmek zorundayım ki? Yada kadın, seni neden hep önemsemek zorundayım ki? Alıştığım için mi?
Bilmiyorum...
Gerçekten...
Ama şu anda biliyorum ki, ben eve geldiğim de yemek yemedim. O yüzden, karnım çok aç..

Ses.158 ( ÇGSO )

DT olsun, Senfoni Orkestrası'ndan olsun. Geberdim keyiften. Aktım keyiften. Çağdaş Gençlik Senfoni Orkestarsı, İzmir'e kadar geldi. Six Degrees of Inner Turbulence, Octavarium ve The Answer Lies Within çalıp gitti. Bana ne oldu diye sorarsa birileri, ben öldüm aga. Konserden hemen önce öldüm, sonra dirildim. Keyiften aktım. Başka bi şekilde anlatılamaz bu his.

Ses.157 ( Siren )

Kimin evindeyim, elimde bir kırık bitik şişe

İçindeydi canım, kendim kırıp unuttum gizlice

Kimler aldıysa, bulup sakın geri getirmeyin

Beni kimler sorduysa, sizi görüp gülüp gitti deyin

Çekilin görmem körüm ben

Onun için bu dünyayı ben ezerim geçerim

Özümdür dönmem sözümden

Bu yüzden bu dünyada ben sevilir severim

Kimin elindesin, unutuldun mu sende sinsice

Çözüm sende canım, zor mu geldi bu sonsuz bilmece?