MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

1 Ocak 2011 Cumartesi

Ses.20

Çok garip...
Sanki bu gece bana bişey olmayacak gibi hissediyorum.
Çok saçma bir aitlik hissi var içimde.
Olmaması gereken bir his.
Çok garip.
Şu anda kimse bana dokunamaz sanki.
Şu anda kimse acıtamaz canımı gibi.
Çok saçma.
Fazla.
Şu anda korktuğum ne varsa hepsinin üstüne gidebilirim.
Hepsini yok edebilirim şu anda.
Ama yapmayacağım...
İçimden bir ses yapmamalısın diyor.
Sanırım, o korkular beni dinç tutuyor.
Benim uyanmamı sağlıyor.
Ya da o korkular, beni farklı kılıyor.
Her şeyi ile mutlu bir adam olsaydım, sanmıyorum ki tam bir insan olabileyim.
Korku bilmeliyim sanırım.
Evet....
Yok etmiyorum korkularımı.
Sevmesem de kaynaklarını, sanırım korkular beni dizginliyor.
Bu gece bana hiç bir şey zarar veremez, biliyorum...
Yeni Yıl'a bak yahu...
Ne haberler ve ne hislerle geldi bana.
Güzel.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder