MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

28 Kasım 2016 Pazartesi

Ses.419

Gece Bildirgesi

Keyfim yerinde arkadaşım. Kısa süreli düşüşler yaşasam da yerinde. Arkadaşlarımla aram iyi, hayatım iyileşiyor (belim), yaptığım müzikleri artık dünyalar kadar çok seslerle kaydediyorum (kaydedebiliyorum) falan. Mutluyum. Meşgulüm. Heyecanlıyım. Bu saatte bile. Çok uyumasam da iyiyim.

---

Ahlakın getirdiği yaptırımları saymazsak, hiç olmadığım kadar da pis ve kirliyim.

10 Kasım 2016 Perşembe

Ses.418

Hatırlamaya başladığım andan itibaren kızarmaya başlayan burnum ve ağırlaşmaya başlayan göz kapaklarım bana ısrarlar "Uyu" der gibi. Fakat ben uyumaktansa daha başka şeyler yapmaya başladım. Daha da fazla hatırlamaya başladım seni mesela. "İyi uyu" - "Sen de Alus". Son gerçek, derinden ve kendimiz olarak dialoglarımız birbirimize söylediğimiz. Acıklı, hüzünlü. Kişiliğime dair ne varsa bir köşeye ittiğimi varsayarsak, özledim seni yav. Baya. Hani en saf olabilecek hissiyat ile özledim. Senin oluşabilecek ( ve oluşturmakta da baya başarılı olduğun ) her hangi bir problemin ile alakalı konuşmayı, onu senden almaya çalışmayı, üzülmeni engellemeye çalışmayı, ağladığında göz yaşlarını silmeyi, seni güldürmeyi, seni ısıtmayı. Önceden bunlar çok doğal ve olağan şekilde varken hayatımızda, şimdi kendimi çıkartabilirsem kendimden var olabilecek şeyler. Çok acıklı değil mi? Peki kendimi çıkartabilecek miyim? Mümkün değil. Belki sen de üzülüyorsundur görüşemiyoruz diye, belki sen de bana söylediğin gibi cidden hayatında beni istiyorsundur, hala. Bunlar olumlu yönde asla değişmeyecek şeyler ne yazıkki. Ama ben yine de seni özledim, kokunu, burnunu, tenini, kirpiklerini, nefesini. Ve ne olacak biliyor musun, yarın olduğunda, günlük rutinler arasında kaybolacak bu özlemim. Bu daha da acı.


---


"Ve bu ihtimaller, çok ümit bağladığımız ışıklardır."