Ses.319

Bir yerlerde, var olup olmadığını bile bilmediğin insanlar,bedenler,canlar,aşklar için üzülmek çok daha acı veriyor. Karanlıktan bile korkarken küçükken, ne zaman ötekileştirip "eşsiz" kalmayı tercih ettik ki?

Ses.318

Hala çok vakit ayıramıyorum buraya. Kendimi nasıl kötü hissettiriyor anca hayatımı yaşasaydın bilirdin blog.
Nicedir gelemiyorum buraya ama hala aynıyım ben. Çalışıyorum, hala eylemciyim, hala direnişçiyim, hala emek harcıyorum hayatımız için. İşin en güzel yanı ise, yalnız değilmişiz biz. Benim gibi binler varmış etrafımda. Göremiyormuşum sadece. Bunca acı, bunca kayıp bize kazanım olarak böyle döndü. İtildiğimiz yalnızlıktan kurtulduk, acı çekerek, gözlerimiz yaşararak ( biber gazından dolayı ). Mutluyum, çünkü hala ve her zaman bi umut varmış.

---

Sevmek ise hala aynı kişi de sabit duruyor. Karın ağrısı ile birlikte.

Ses.317

Ülkeyi yakıyorlar. Yaşadığımız ve başka bi yerde yaşarken daha fazla rahat edemeyeceğimiz tek yer olan ülkeyi, vatanı, yakıyorlar. Devlet ve polis el ele, halkı yok etmeye çalışıyorlar.
Ama sanıyor musun ki, bu ses biter mi?
Diner mi ulan bu ses?

GÖZALTI

Uzun vakittir yazamıyorum. Ama olağanüstü bi hal var ülkede. E ben de kayıtsız kalamadım. Gezi Parkı direnişi ile başlayıp, halkın diktatörlüğe direnişine dönen bi durumdayız. Eyleme gittim ve pek tabi gözaltına alındım. 26 saat geçirdim karakolda ve kolluk güçlerinin hakim olduğu yerlerde. Hoş oldu, keyifliydi onların psikolojilerini anlamak. Tabi bu anlama durumu asla kabul etmeyi getirmedi yanında, yanlıştılar. Her şeyden evvel kul olmuştular.
Ben ise 26 saat kadar kul oldum ömrü hayatımda. Hiç bu kadar zorlanmamıştım içsel olarak. Ama içinde bulunduğun durum, yanımda olan insanlar gayet normaldiler, herkes gibiydiler. Ben bu durumu ucuz atlattım. Umarım tüm ülke aynı şekilde atlatır.