MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

28 Haziran 2013 Cuma

Ses.319

Bir yerlerde, var olup olmadığını bile bilmediğin insanlar,bedenler,canlar,aşklar için üzülmek çok daha acı veriyor. Karanlıktan bile korkarken küçükken, ne zaman ötekileştirip "eşsiz" kalmayı tercih ettik ki?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder