MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

29 Haziran 2015 Pazartesi

Ses.392

Ha bu arada, aşık oldum. Sanırım çok. Uzun zamandan beri ilk defa hatta.Lakin kafamı toparlayıp ilerleyemiyorum bu durum ile alakalı. Lakin fazla aşık oldum. İki gündür mutlu uyanıyorum. Günlerim, her türlü aksiliğe rağmen iyi bitiyor. Ama birazcık da ilerleye bilsem daha hoş sonuçlar alıcam kendi varlığım ile alakalı. Karşımdakini de mutlu ederim diye umuyorum. Ki galiba ederim.
Bakalım neler olacak.

23 Haziran 2015 Salı

Ses.391

İlk defa net ve kesin olarak depresyondayım denebilir. Bu sefer hissediyorum ve adlandırabiliyorum çünkü. Hatta evvelden olur da depresyona girersem kendime saklarım, bunu insanlara söylemem diye düşünüyordum. Lakin önüme gelene anlatıyorum şu an. Zaten bu yüzden de sana anlatamıyorum blog. Haddinden fazla süredir yazamıyorum buraya. Çünkü o kadar minik, minnacık, az manalı şeyler yapıyorum ki, gece uyurken düşüme bile girmiyor. O yüzdendir ki bu böyle bi süredir. Bir süre daha devam edecek. Ama çıkış yolumu buldum. Onun üzerinde çabalıyorum. Beklemekle geçmiyor zaman. Günlerin ise nasıl geçtiğini maaş günüm geldiğinde fark ediyorum.