MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

7 Nisan 2011 Perşembe

Yak Işıkları

Karanlıkta yaşıyorsun.
Ve görecek o kadar çok sözün var ki,
Işığı açmaktan korkuyorsun.
Çekeceği acıdan kaçan
Basit, korkak hırsızlar gibi,
Karanlıkta çürüyorsun.

Yak artık ışıkları!
Ne kalacak ki elinde beklersen,
daha fazla yalnızlığında, kederinden başka!?

Kendi surlarının ardında,
Kaybolmuş, çaresizce ağlayan çocuk!
Yalan yaşlarını sildiğin zamanımı,
Alıyorum senden geriye artık.

Yak artık ışıkları!
Ne yaşanacak ki hayatında susarsan
daha fazla krallığında, kaderinden başka!?

Hala söyleyecek bir şeyin kaldı mı?
Ya da söylendiğinde anlayacak onurun?
Seni dinliyorlar hala yarattığın oyuncaklar.
Susma sakın! Onlar sadece sen istediğin zaman varlar!

Gülerek aldığın hayatların sırları,
Biliyorsun, yalanlar saçan ak gözlerine sarılı!
Sana bakıyorlar hala, seni görüyorlar!
Ağlama sakın ! Onlar sadece sen ağladığında varlar!

Yak artık ışıkları!
Gör artık sana neyin yeteceğini.
Tek bir göz yaşına, tek bir yalan.
Ve sen günlerdir ağlıyorsun,
Hiç susmadan.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder