MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

2 Nisan 2011 Cumartesi

Ses.96

Geçmiş, bazen çok yakın olabiliyor, uzakken aslında.
3 yıl evvel yaşadığın bi anı, bi anda yankılar olarak var olabiliyor gözünün önünde, zihnin derinlerinde.
Ya özlüyorsun o anları, ya da iyi ki geçmiş diyorsun.
5 dakika sürüyor ya da sürmüyor.
Sonra unutuyorsun.
Pişen yemeğin kokusu girince aklına, hatırlamıyorsun bile ne olduğunu.
Sadece aklın boşluğa düştüğünde, rahatsızlık veriyor biraz.
Sen uyumaya çalışırken odada uçan sinek gibi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder