MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

12 Nisan 2011 Salı

Ses.107

Göstermelik kurallar üzerine kurulu, saçma,  harcanası bi hayatı yaşıyor insanlar.
Sadece olsun diye yapılan bi çok şey varken yanımda, içimden gelenleri yapmak bi yük halini alıyor bende. Özen göstermek boşa çaba gibi geliyor.
Evin salonunda içilmez sigara. Mutfakta içilir. Orada bişey olmaz çünkü.
Yatağını toplarsın ama masan dağınıktır. Annenin dediğini yapmışsındır ama.
Yalan söylemezsin sevdiğine. Ama her şeyi de anlatmazsın. Saklarsın. Ama yalan söylemezsin.
Güvenebilmek zordu lan. Vallahi bak.
Önemsizce iş yapmamalı insan. Üzerine gitmeli biraz. Yapmış olmak için yapmamalı istenilenleri.
Sevmek için sevmemeli.
Aşkına şahit olmalı zaman.
Yoksa yaşadığının hiç bi önemi kalmaz.
Anlamsız, önemsiz, özensiz anılarla dolar hayat sonra.
Ağlarsın, ama çare olmaz sana.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder