# Acımasız mıyım ben?
Kime karşı?
# Genel olarak be adam. Sence acımasız mıyım?
Bunu bi iki kere daha konuşmuştuk seninle, yine aynı şeyleri söyleyebilirim. Acımasız değilsin ama unutmuyorsun. Kinci de değilsin, sandığın gibi değil yani.
# E neden canımı sıkacağını bilsem bile, acımasız davranıyorum kendime? Yani az evvel yaptığımı gördün. Kıyıda köşede kalmış eski bi anı'yı buldum ve bir iki saniye kadar baktıktan sonra sildim. Sanki hiç olmamış gibi davrandım. Ne bu yani?
Olmamış gibi davranmak değil aslında. Sen, her şeyin en sonunda kendine verdiğin sözü tutuyorsun sadece. Bitti mi? Tekrarı olmayacak değil mi? Ee? O zaman ''neden anılara gömülmüyorum'' diye soruyorsun kendine?
# Kolay mı oluyor ki bu kadar unutması? Ya da unutmaya başlaması?
Kolay mı oldu?! Salak! Yaşadıklarının kolay olduğunu mu sanıyorsun? Hatırlatayım mı sana neler olduğunu? Zamanın senin için nasıl uzadığını tekrar hatırlamak ister misin? Her gördüğün şeye anlam yüklediğini ve daha sona tek başına geldiğini hatırlatmamı ister misin?
# Hayır, gerek yok. Çünkü zaten hatırlıyorum. Ama sadece bana garip gelen, her şeyden kurtulmak isteyişimin çok baskın olması. Aldığım karardan geri dönmüyorum. Asillik falan değil demeye çalıştığım. Sadece dediğimin aksini yapmıyorum. Hatta şu lafımı çok iyi hatırlıyorum '' Bana ne istersen yap ama sadece yalan söyleme. Başka her şeyi telafi edebilirim. '' Lafa bak. Bu kadar dominant olmanın anlamı ne ki ? Bu aynı zaman da hem kolaylığı hem de zorluğu getiriyor bana. Beni sınıyor çok fazla.
E zaten olması gerek bu değil mi? Ya zordur ya da kolay. Ya birdir ya da iki. Arası olmadı. Olmazda.
Boşuna kendi üzerine gitme. Zaten canını sıkıyor bi çok şey, normal diye adlandırdığın. Üzerine biraz daha eklemene gerek yok, geçmişinden.
Akışına bırak. Giden gider, kalan ise gidene kadar durabilir yanında.
Takılma buna daha fazla. Değişmeye karşı gelme sadece, yeter.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder