MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

23 Nisan 2011 Cumartesi

Ses.116

Evet farkındayım bi süredir yazamıyorum. Ama hiç bu kadar sağlam bi sebebim olmamıştı.
Belimden ağır derece sakatım ben arkadaşım. Bildiğin yürüyemiyorum.
Buraklara DreamForge için beste çalışması yapmaya gidiyordum elimde gitar ile.
Karşımdan da bana doğru gelen bi kadın var tabi ( her zaman bi kadın vardır. )
Ona çarpmamak için değişik bi hareket yapınca ben, belim isyana bağladı.
Ama günün akşamına ayakta duramıyordum.
Geçer falan diye bekledik ama sanırım sağlam bi ameliyat geçirmek zorunda kalıcam.
Çünkü 2 gün geçti, ben o 2 günü Burak'ın salonunda yatarak ve git gide artan acıyla geçirdim.
Yatalak oldum bildiğin lan.
O yüzdendir ki, sanırım bir kaç gün daha yazamam buraya.
Ha sakat kalırsam da, hiç yazmam haberin olsun bilog.
Seninle mi uğraşıcam ben...
Yok lan yazarım kesin...

---

Ha bide 23 Nisan'mış bugün. Önceden bu saatlerde ayakta ve şehir stadında güneşin anlında dikilerek kutlardık bu günü. 10 yıl evvelden bahsediyorum ben. Hatta 15.
Güzeldi manzarası o zaman hayatımın.
Herkes büyüktü benden.
Şimdi ben büyüğüm herkesten.
Sıkıcı..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder