MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

14 Nisan 2011 Perşembe

Ses.108

Bugün yazacak bişey gelmiyor aklıma.
Hiç karışık değil kafam.
Çünkü bişey yok.
En azından artık karışacak bişey yok.
Kafamı karıştıracak ne kaldıysa aklımın bi köşesinde, hepsini ait oldukları yere gönderdim;
Kendilerine...
Onlar, eminim ki kendilerindeyken, daha uyumlu olacaklar hayatlarıyla.
Çok zaman harcadım bunu fark edebilmek için.
Gerçi, zamanımı bunu fark etmek için harcamamış, sadece harcarken bunu fark etmiş olmam, ne kadar yanılma içerdiğinin kanıtıdır hayatımın.
Yeni düzen oturtmakta hep zorlanırım.
Ama artık, her bir son için, yeni bir düzen.
Her yeni insan için, yeni bir yer.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder