MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

23 Şubat 2011 Çarşamba

Ses.65

Bazen sadece san sıkıntısından, önceden kestiğin parmağının kapanmış yarasını oynarken kanatırsın ya, işte tamamen böyle bişey bu sızıntılar.
Bazen müzik olarak çıkıyor benden, bazen yazı.
Ama hiç bir acısı olmadan çıkıyor.
Yolda yürürken içine bastığın çukurdan çıkıp paçanı ıslatan soğuk suyu hatırlarsın ya, sonra da gülersin hani.
Tamamen böyle.
Pişman da olmazsın, acı da çekmezsin.
Tamamen bu..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder