MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

2 Şubat 2011 Çarşamba

Hasret

O gözler bana eskisinden yabancı,
Gönlümdeki bu sevda hiç dinmeyen bir acı,
Ruhumun kederinden gözlerim yaşla doldu,
İnliyorum derinden bana bilmem ne oldu,

En candan arkadaşım ruhumu saran gece,
Ben kime bağlanmışım ağlıyorum gizlice,
Kimsesiz karanlıklar derdime şifa verin,
Kalbimde ki yaralar daha çok daha derin.

Seyyan Hanım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder