Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.
Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.
Sadece ben. Eğer istersen.
Şimdi bırakabilirsin.
21 Şubat 2011 Pazartesi
Ses.64
Ha bi de, duymayı istemeyeceğim cevapların soruları birikiyor kafamda.
Kimlere soracağımı da unutmamam gerekiyor.
Belki de her şey yine benim düşündüğüm gibidir ha?
En kötüsünden.
Kesin öyledir zaten.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder