MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

14 Şubat 2011 Pazartesi

Ses.57 ( 1994 )

Bundan 17 sene evvel ne olduğunu hatırlayamıyorum.
Normal olanı da bu sanırım.
Ama şimdilerde şahit oluyorum geçmişime, yine hatırlayamıyorum.
Görmeye başladığımda eski görüntüleri, git gide siliniyor aklımdan.
Hatırlamıyorum artık eski evlerimi, hatırlamıyorum artık eski sesimi, hatırlamıyorum artık kardeşlerimin saçlarını.
Acıtmalı mı bu canımı, yoksa acıtmamalı mı bilmiyorum bile.
Ama şu anda izlediğim görüntüler, çok sıktı canımı.
Hatırlamak istediğim o kadar çok insan var ki..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder