Mavi...
Bir çok anlamsızlığın anlamı.
Her zaman mutlu etmez, her zaman istediğini vermez.
Ne ise o an onu hissettirir insana.
Kafanı kalırıp baktığında gökyüzüne, ne görmek istersen onu görürsün mavinin içinde.
Ya yıldızlardan bir ev yaparsın kendine, ya da bulutlardan bir sokak...Issızlık, sarar tüm içini.
Mavi hepsidir aslında.
Ya da hiç birisi biraz.
Gece mavisi, kimisine huzur verir ay ışığı ile birlikte.
Kimisi bir adım ilerisini göremez tüm gün ışığı ile.
Mavi doğaldır.
Siyah, sadece karanlıktır.
Beyaz ise sadece aydınlık.
Mavi her ikisidir de aslında.
Kalbin temiz ise eğer, mavi huzurdur, öz'dür, aradığın herşeydir.
Kalbin yalan ile doluysa, mavi korkudur, kaçtığın herşeydir.
Mavi iyidir dostum.
Mavi; gün ışığından hemen öncesi ve gün ışığından hemen sonrasıdır.
Kendine sorma sakın maviyi.
O seni, senden daha iyi bilir.
Mavi biraz üşütür insanı.
Tam soğuk değildir, titretmez bedenini.
Ama kalbinin içinde, göğsünün ortasında bir hareket yaratır.
Yağmur yağmadan hemen evvel, hava nemlenir ya, ciğerlerin soğukla dolar hani.
İşte mavi o'dur.
Rüzgardan gözlerin dolar ya, burnun üşür biraz ama avucunun içi sıcaktır.
İşte mavi o'dur.
Kafanı yastığa dayadığında, kabuslar görürsün ya bazen, tüm korkuların, sanki sen önemsizmişsin gibi yanında dolanır da hiç kaale alınmazsın ya onlar tarafından.
Ya da kafanı yastıktan kaldırdığın anda başlar ya düşünceler. Üstünde ki yorganı açmadan daha basar ya ter seni.
İşte mavi o'dur.
Sabah uyandığında yüzüne vurduğun ilk sudur.
Üstüne giydiğin soğuk giysidir.
Yolda yürürken birikintisine bastığın çamurdur mavi.
Fark ettirir seni, kendine.
Ama tüm herşeye rağmen mavi senindir dostum.
Armonik bir renk.
Mavi iyidir, ama lacivert daha sen'dir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder