Dinliyorum kendimi de, çok konuşuyor artık.
Fazla değil aslında, sık konuşuyor.
Üşüyorken bir an, hemen sonra sıcak hissediyorum.
Ya da müziği çok severken o an, sonra kapatıyorum sevmeyerek.
Birbirinin eşi değil kafamdakiler.
Ve o kadar da karmaşık değil aslında, dünyayı kurtarmıyor kafam.
Sadece yatsam mı yatmasam mı?
Rüyamı hatırlasam mı hatırlamasam mı?
Basit ama benim için pek önemliler.
--
Jehan Barbur nedir, kimdir hiç bilmem. Nasıl olduysa bilgisayarıma bir şarkısı sızmış.
Yaklaşık 2 saattir aynı şarkıyı dinliyorum.
Yaşamadığım bir çok şeyi hatırlatıyor bana nedensiz yere.
Küçücük bir sahnede çalınan bir müzik sanki..
Yuvarlak masaların etrafına oturmuş 4 - 5 tane çifte çalınıyormuş gibi bir anı özlüyorum. Hiç yaşamadım ama özlüyorum. Sessizliği sadece müzik bozuyor, küçük sarı ışıklar sızıyor sahneden aşağıya, dinleyenlere. Soğuk biralarını içerken insanlar, içleri ısınıyor.
Özledim daha fazla galiba.
Ve sanırım yaşamadığım için bunu, daha bi güzel.
Hayallerimde sakin, dingin, aitsiz, ihtiyaçsız olabiliyorum.
Güzel...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder