MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

31 Aralık 2010 Cuma

Ses.19

Artık alışıyorum.
Acının anlamı değişti artık.
Keyifin anlamı değişiyor.
Aslında en başına dönüyorum yine zamanın.
Bana ait olanları, tekrar alıyorum kendime.
Acıta acıta etimi alıyorum kendime ve bu acılar artık eskisi gibi değil.
İyi ki değil...
Bugün sabah anladım bunu.
Deniz her zaman ki gibi en güzeliydi günün.
Dalgalı, pis, martı dolu ve benim olan..
Ama farklı olan bi şeyler vardı.
Dün gece ağlamıştı bir çok insan yerine gök.
Bulutlar, hala şişkin gözler gibi duruyordu gök yüzünde.
Ama güneş vardı, umudun var oluşu gibi.
Karanlığın ortasında gümüşi parıltılar..
İlk defa anlamlandı bugün bedenimde.
İlk defa bu kadar çok anladım olanı biteni.
Umut, yaşam, karanlığı o kadar güzel deliyordu ki...
Herşey yerindeydi aslında.
Bulutlar, o kadar güzel örtüyordu ki mutluluğu..
O an tamamen yaşanabilecek bir mutluluk, eksik olan bu gümüşi parıltıya tercih edilemezdi.
Mutluluğu değerli kılan şey, özü değil, öncede olmayışıydı.
Bir gece evvel yıkandığı için şehir, şu anda güneş değerliydi.
Ve şehir, uzun zaman sonra ilk defa tamamen benimdi.
Tüm şarkıları geri aldım verdiğimden.
Zaten benimdi onlar ve ben isteyerek, gönül rızasıyla paylaşmıştım onları.
Olduklarından daha fazla anı vermiştim hepsine.
Hak ettiklerini düşünerek, hepsine defalarca anı yükledim.
Ağırlaştılar.
Dinlenemez oldular bir yerden sonra.
Notalardan başka her şey olmuşlardı.
Nasıl geri alacağımı bilmeden, çaresizce bekledim.
Ve en iyi yaptığım şeydir beklemek.
Bekledim...
En çok sevdiğimi dinleyebilmek için bekledim.
Ve hepsi artık benim.
Hepsi zaten ben'dim.
Geri aldım.
Acıta acıta, ağlata ağlata bedenimi, geri aldım.
En başa dönüyordu hislerim artık.
Nihayet hatta.
Bugün olmadı belki bunlar sadece ama bugün tamamlandı.
Deniz.....Teşekkürler...Sen böyle güzel olmasaydın, dün yağmur yağmasaydı, güneş üşüyen insanların aşklarını ısıtmak için doğmasaydı, müzik beni yaşatmasaydı bu gün dünden farklı olmayacaktı...
Teşekkürler doğa ve teşekkürler zaman.
Bugün ise, bu olanların şahididir.

Remember days of yesterday
How it flew so fast.

Bana bunları verenler ise, çok yaşayın siz....Çok.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder