Ses.10

Uzağın bir kaç gündür ait olduğum yerden.
Evimde değilim.
Yatağımda değilim.
Kendi gitarıma dokunmuyorum.
Kendi giysilerimi giymiyorum.
Başkası gibiyim bir kaç gündür.
Aslında olabilirim bir başkası çok uğraşmadan.
Yetenekliyimdir var olanı yok, yok olanı var gibi gösterebilmekte.
Ama alışık olduğum düzenden farklıyım şu anda, uyku saatlerimin aynılığı dışında.
Ben, sadece rutinlerimde yaşayarak mı varlığımı ispatıyorum insanlara?
Her gün aynı şeyleri yapınca mı insanlar beni anlayacak?
Konuşmama gerek kalmayacak mı yani ?
Peki ya insanlar beni o tek düzeliğimin sonunda tamamen anladığında(!)ne olacak?
Kenarı mı atacağım bedenimi bomboş olarak?

---

Beni kandırmayın lütfen...
Sadece bunun için yalvarabilirim herkese.
Lütfen bana yalan söylemeyin.
İnsanlardan yaptıklarından daha fazlasını istemiyorum, gerçekten...
Kimseden istemedim.
Beni terk eden insanlardan bile nefret etmiyorum ben.Tek seçenekleri bu olmasa yapmazlar diyorum.
Lütfen bana yalan söylemeyin.
Ne biliyorsanız, ne düşünüyorsanız bana,benimle ilgili,benim içinde olduğum, söyleyin.
Benden en kötüsünü asla duymazsınız.
Asla öldürmem ben çünkü.

---

Kim bana ait bu zamanda?
Kim 'gerçekten' benim şu anda.
Hatırlıyorum.
Arkadaşlarımı, hiç bırakamayacağımı düşündüğüm insanları.
Ve hatta saatlerce uğruna ağladığım insanları.
Bir kısmı varlar, hayattalar.
Bir ikisi asla var olmamışlar aslında bende.
Birisi beni sonsuza kadar terk etti, ellerimin içinde, ölümün en dibine.
Bazıları ise, kanımca hep benimler.
Neden benimler ki?
Neden beni arar ki bir insan?
Ben, hayatımda ki bir çok insanı, hak ettiğinin yarısı kadar sevebiliyorum.
Ve hak ettiğimden çok daha sevgiyide istiyorum.
Kimseye yalan söylemedim ben ( bu da bir yalan aslında. )
En azından kimseyi incitmek için bir şey yapmadım.
Beni neden sever ki bir insan?
Bir erkek, bir kadından ne isteyebilir ki, onu hayatının ortasına koyabilmek dışında...
Arkadaşlarım...
Hakikatten özlüyorum sizi.
Sizi, sizin sandığınızdan daha çok seviyorum aslında.
Ama size vermek istediklerimin yarısını dahi sunamıyorum size.
Beni asla bırakmayacak olanlarınıza da hayretle bakmamın dışında, minnetlerimi sunuyorum.
Bazılarınız, aynı şehirde olduğumuz için benimlesiniz.
Bazılarınız, pek önemsemediğiniz için benimlesiniz.
Bazılarınız, beni özleyebildiğiniz için benimlesiniz.
Bazılarınız, görüşmenin bir alışkanlığa dönüşmesinden dolayı benimlesiniz.
Bazılarınız ise amaçsızca benimlesiniz.
Hiç birinizi ayıramıyorum. Teşekkürler sunuyorum size. Bilmelisiniz aslında; benim için eğer olmazsanız yanımda, eksik kalırım.

---

Ve aidiyet sorunuma çarem olmalısın sen!
Adını söylememe gerek yok.
Sen okuyunca bunu en çok üzerine alınacak olansın.
Yıldız olacak olansın yeniden.
En parlağından bir Yıldız hemde.