Sanırım bu zamanların adı, seni eskisi kadar sevemiyorum olmalıydı. İnsandın, arkadaştın, çok sevdiğimdin. Ama hepsinden önce sen, kendin gibiydin. Şu anda, gerçek manada seni tanıyamıyorum çünkü iyi insan. Üzülüyorum buna ama elimden gelen bişey yok artık. Seni kendimden daha öne koymayı denedim çok önce, sende kabul eder gibiydin. Ama işler senin sandığın gibi gitmedi çok belli ki. O yüzden artık üzülüyorum sadece. Bir zamanlar özlerdim seni, arardı, kızardım bile sana. Ama artık bişeyler soracak duygum kalmadı. Hepsini aldın ve gittin sen. Bişey diyemem sana, bişey isteyemem. Senin içinde yakın zamanda bişeyler yapamam. Bir, bilemedin iki hafta sonra gideceksin yine ve sen yine sandığın doğruların içine gömüleceksin. Gerçekten üzülüyorum çünkü artık seni eskisi kadar sevemiyorum.
Sen ise her karşılaştığımızda, sana bişeyleri eksik yapıyormuşum gibi bakacaksın gözlerime. Uzunca bakacaksın gözlerime, zamanında görmek için uğraştığım gözlerinle bana. Ve yine bişey söylemeyeceksin, susacağız başkası konuşsun diye.
İyi bi insandın..
Ama artık benim için değilsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder