Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.
Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.
Sadece ben. Eğer istersen.
Şimdi bırakabilirsin.
2 Haziran 2011 Perşembe
Ses.137
Haziran'ın 2'si olmuş ve ben hala yazmamışım sana blôg!
Yazıklar olsun bana. Nasıl da unutuverdim seni ben böyle?
Aklımdasın hep ama bazen üzerine düşünmek, zor geliyor bana.
O yüzden böyle.
Kızmaca darılmaca yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder