Bugün yeme balık gelmiyor.
Belki kahvaltıda
çok yemişlerdir.
Büyüyünce akrobat
olacağım.
Aman ne güzel. Onu ben de yaparım.
Oltana bir şey takıldı.
- Olamaz!
- Acele et!
Geldim.
Çek.
Bir aynalı.
Geri at.
Balıklara dokunmaktan hoşlanmam.
Kancayı dokunmadan çıkartacağım.
Canını acıtacaksın.
Ölecek!
Lanet kanca! Elim kanadı.
Gitti mi?
Bak bakalım.
Evet, gitmiş.
Biz de gidelim.
Seninle kan kardeşi
olabiliriz.
İstemiyorum.
Kolundaki kabuğu
kaldırabilirsin.
O sivrisinek ısırığı.
Olsun, kanar.
Yaparsam gidecek miyiz?
Birbirine sürtelim.
Artık ölene dek
kan kardeşiyiz.
---------------------------------------------------
- Baban mı bu?
- Evet.
Yanındaki kim?
Annem.
- Onu hatırlıyor musun?
- Hayır.
Büyükannem onun
cennette olduğunu söylüyor.
Sence nasıl bir yer?
- Neresi?
- Cennet.
Bence orada herkesin
bir beyaz atı var.
Bütün gün ata binilip
marşmelov yenilen bir yer.
Ve herkesin herkesle
arkadaş olduğu.
Spor yaptığında
rakiplerin olmadığı...
...yani kimsenin
sonuncu olmadığı bir yer.
Ya ata binmekten korkuyorsak?
Sorun olmaz.
Onlar bildiğimiz atlardan değil.
Onların kanatları var.
Düşsen de bir şey olmaz.
Çünkü bir buluta inersin.
O kadar da kötü değilmiş.
Hadi.
Püskülünü bulalım.
---------------------------------------------
Kafamda değişik bişeyler var. Ama çalmayacağım. Bakalım bi kaç gün sonra hatırlayabilecekmiyim. Ama çocukluğumdan beri beni hüzünlendiren, üzen şeyler değişmemiş, bunu hatırlaması keyifli
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder