MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

23 Haziran 2011 Perşembe

Ses.154

Seni özlemeyi, neden takıntı haline getirdim bilmiyorum kadın.
Kaybetmemek için bişey yapmıyorum, ki zaten ''kaybetmek'' ölmediğin sürece tam anlamıyla olmayacak bişey zaten ( allah korusun [ senin dediğin gibi] ölümden ) .

Ama yine de bişey yapmıyorum senin için bi kaç zamandır.
Özlediğimi hissettiğim için, sanıyorum ki herhalde bırakmazsın beni.
Yada bırakırsan, yine benim aptallığımdır bunun sebebi..
Yeniden olmaz zaten hiç bişey, yada eskisi gibi. 
Ama gerçekten inanıyormusun ki, değişmiyorsun? 
Yada ben, değişmiyorum?
Değişiyoruz, en çokta sen, birazda ben. 
Korkuyorsun bile belki değişmemekten.
Korkuyorsun, korkabileceğin herşeyden.
Nereye gittiğini bilmeden, girdiğin her yoldan.
Biraz sen korkuyorsun, en çokta ben.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder