MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

22 Haziran 2011 Çarşamba

Ses.152

Binaların arkasından gün ağarıyor. Ve aklımda ne var biliyormusun? Hiç bişey. Şu ana ait hiç bişey. Hani gerçekten 2008 yılı nasıldı diye düşünmeye başladım. Yada 2005. Hatırlamaya çalışıyorum. Başarıyormuyum bişeyleri acaba? Yada hala o zamandan yanımda kalan var mı? Unuttuklarım var mı? Var. Her ikisi de var.
Ve gün ağarıyor ya, aklıma yine sen geliyorsun.
Ve hapşırdım.
Yankılandı binalar arasında.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder