MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

14 Haziran 2011 Salı

Ses.145

Zaman zaman oldurmayacağım kimseyi artık. Gerçekten tanıdığında beni, varolabilirim sende artık. Çünkü, daha fazla istemiyorum. Daha fazla, hiç bişeyi istemiyorum.

---

Lan bide en çok kafamı şu kurcalıyor.
Özel olabilmen bende, neden seni rahatsız ediyor ulan!
İsteyebilirsin, istemeyebilirsin, tek edecek lafım olmaz. AMA!! hem isteyip hem istemezsen, ben seninle uğraşamam. Hiç bi zaman da, dönüp bakmam, pişman da olmam. Yalan ile neyi, nasıl ve ne zamana kadar ''iyi'' yapmaya çalışıyorsan, beni onlardan uzak tut.
Sadece zamanın yaşattığı her şeye, sen de şahit oldun ulan benimle!
Daha neyin teferruatını sorguluyorsun.
Sadece kelimeleri yitirdik be aramızda, anlamlar hala aynıydı.
Aptal.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder