Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.
Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.
Sadece ben. Eğer istersen.
Şimdi bırakabilirsin.
30 Mayıs 2011 Pazartesi
Ses.136
Tahammül sınırı nerede sonlanıyor, gerçekten çok merak ediyorum. Gerçekten güvendikten sonra anlanmayı beklemek mi yanlış? Ya da üstelememek mi lazım? Gerçekten karıştırıyorum. Ama affetme ve affedilme durumu tamamen benlik bi durum oldu çıktı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder