MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

21 Mayıs 2011 Cumartesi

Ses.128

Birisinin ölümünü düşünmek ya da yaşamak, yeterli bi acı değil mi yahu?
Çığ altında kalmak, soğuktan yanmak.
Evet, gerçekten acı.
Üşürken saplanan ateşler, bedene.
Ölüm hakikatten büyük acıymış, anladım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder