Şefkat zamanla kayboluyor gözlerinden.
Kumları saçılıyor tüm dileklerinin.
Arınıyor kendinden, arınıyor tutkularından.
Bomboş bir kum saati.
Asla harcanmayacak zamanlar birikiyor,
Şeffaflığında gölgesizliğin, parlayan ışıklarla.
Tam üstünde masanın, açılmış kapağından,
Dışarı akan kumları zamanın.
Derin bir nefes alıyor zamancı,
Düşlüyor tüm hayatları.
Bilinmemiş, hatırlanmamış hatıraları.
Gözleri kapanıyor son kez,
Çaresizce veriyor ciğerlerinde ki son havayı hayata.
Ve saatin kumları, yere düşüp saçılıyor dünyaya,
Anlamsız, zamansız, yolsuz, anısız bir yaşam daha sona eriyor.
Ve..
Zaman başka hayatları yaşamak için, toz olup uçuşuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder