MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

26 Mayıs 2011 Perşembe

Beyaz

Yine kirleniyor işte bedenim. Tam da düşündüğüm gibi,sen.
Yine kirleniyor işte hayalim. Tam da unuttuğum gibi,ben.
Aslında, o da ben, bu da sen, şu da biz.
Hepsi aynı yerde, ayrı renkte, üst üste, alt alta.
Karman çorman renkler, her şeydeler. Her yerdeler.
Beyaz oldular. Göz alıcı, can yakıcı beyaz.
Ve biz ise, gökyüzünün yıldızsız, aysız mavisinde, ayrılıyoruz rüyalardan.
Başka insanlara, başka anılara.
En uzağımdasın aslında, tam arkamdasın.
Kokunu koklamıyorum,sesini duymuyorum, yüzünü görmüyorum.
Sadece biliyorum.
Sen benim tam arkamdasın.
Acıyı hissettiğim, güveni hissettiğim tek yerdesin.
Gözlerimin en uzağı, aklımın tek barınağındasın.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder