Ses.240

Tek başımayım yine. Babam evde değil, kardeşim ve babannem çoktan uyudu. Annem ise şimdi yattı.
Ve anneme giderken iyi geceler diyemedim, malum sebeplerden ötürü. O da bana diyemedi. Bundan bi iki saat evvel ise bana çikolata getirdi '' al ye, saygısız. '' dedi. Suratına bile bakmadan teklifini geri çevirdim ve o da hiç bişey demedi. Şu anda o kadar zor ki gözlerimi kapatmak, o kadar korkutucu ki, anlatamam. Ne olursa olsun, kim yaparsa yapsın, kim başlatırsa başlatsın, en sonunda ben ölüyorum burada. Ödül mü bu, yoksa ceza mı bilemiyorum. Ama ödül ise eğer, daha mutlu etmeli beni geceler. Ceza ise, çok başarılı şu ana kadar, hep böyle devam!

---

Hissediyorum ki bir şeyler gitti içimden artık. O boşlukta yankılanan sessiz kelimeler, gözlerimi kapattığımda parıldıyor zihnime. Ne yaparsam iyi hissetmek için, tam olmuyor. Sevmeye çalışıyorum bi kadını, aşık olayım diyorum, bana anlam olsun diyorum, yapamıyorum. Ya hep bişeyleri eksik görüyorum ya da bişeyleri eksiltiyorum. Korksam keşke, çözümünü bulurdum. Ama bu bi korku değil eminim. Kaba bi tabiri yok en azından. Doğru kadın diye bişey de yok, hayatımdan geçenleri de sevdim çünkü. Sadece hala ne olduğunu bilmediğim bişeyler eksik.

---

Yazarken dinledim, okurken de sen dinle bari.