Ses.238

İnsan kendini nasıl öldürür bilir misin ? İncitemeyeceği, bağıramayacağı insanı karşısına alıp, onunla tartışarak, ondan nefret ederek. Artık nokta kadar inancım kalmadı sana. Sen işin içindeysen, en önce sensin bunu anladım artık. Senden daha öncesi, senin inancından daha önemlisi, senin fikirlerinden daha doğrusu yok. Bunu anlattın bana, bunu yaşattın bana. Bunu yıllardır beynime kazıdın. İnanıyorum artık, sen bi hatırasın benim için. Hayatı senin dediklerin belirliyor sanıyorsun ya, işte senin için üzülüyorum ben. Senin için ölüyorum, bunu anlamıyorsun diye acı çekiyorum. Sen asla bi son olamazsın benim için. Sen başlangıçsın. Sen hayat verensin, sen yol çizensin. Ama artık o zamanlar çok geride kaldı be canım. Artık sen kendin için bile çözüm değilsin. Seni kim böyle yaptı bilemem, neler yüzünden böyle oldun bilemem. Senin içinde ne olduğunu bilemem. Ama bende ne olduğunu da, benim neler hissettiğimi de sen bilemezsin. Senin şu anda olduğun şeyden, benim nasıl etkilendiğimi bilemezsin. BEN ÖLÜYORUM SENİN YÜZÜNDEN! Senin yüzünden nefes alamıyorum, senin yüzünden gülemiyorum, senin yüzünden gözlerine bakamıyorum. Gözlerine bakamıyorum anne! Sen, kendini benim önüme koydun, ben seni koyacak yer beğenemezken. Çok üzülüyorum gerçekten. Ama olduğum şey için değil, bu olurken yaşadıklarım için. Artık sen geçmişsin, artık sen hiç yaşanmayacak olan sevgisin, kokusun, umutsun. Yoksun sen anne. Senin vicdanın yüzünden, ben her an yok oldum, oluyorum. Ama buna devam etmeyeceğim. Edemem, çünkü yok ölüyorum böyle devam ettikçe. Sanıyorsun ki, ben kendim için yapıyorum her şeyi. Ben mutlu olmak için mutlu olmuyorum anne. Mutlu olabilirsem, sayende oluyorum. Sen kendini düşünüp gitmeyi seçtin! Beni bırakacaktın. Biliyorum ki, sen beni tek bırakmak için gitmeye çalışmadın ama sonucunda ne ne olacaktı? Beni bırakacaktın, ölecektin yahu. Sen bunu kendin için seçip gitmeye çalışırken, benden hala nasıl seni sevmemi bekliyorsun? Artık gerçekten zorlanıyorum yüzüne bakmakta, sarılmakta, koklamakta. Gözlerim doluyor bunları söylerken bile ama elimden bişey gelmiyor artık. Bununla yaşamak çok daha kolay. Hani benden vazgeçeceksin ya elbet bir gün, işte ben o andan sonra yaşayacağım. Bende ne seni artık sevmeyecek güç var, ne de senden vazgeçecek, ne de seni görmezden gelecek. Her şeyi sen başlattın, sen bitireceksin. Zaten yapıyorsun da bunu. O yüzden sorun yok. Herkes normal hayatını yaşıyor. Sen, beni suçluyorsun, ben kimseye bişey diyemiyorum. Evet, aynen böyle. Devam. Gerçekten gidene kadar devam.