Ses.205

Bornova'dan Karşıyaka'ya doğru giderken karşıma çıkan o üst geçit, benim günümü kurtarıyorsun. Yavaş yavaş çıkarken araba ile o yolu, önce bulutları gözüküyor gökyüzünün. Daha sonra sağımda beliriveriyor sanki rastgele bi şekilde dizilmiş gibi Bayraklı'nın dağında ki evler. Tam ortasına geldiğimde o yolun pis kokulu, güzel manzaralı denizi çıkıyor karşıma. O üstünde uçan kuşların sesleri, kıyıya vuran dalgaların hışırtısı, yarattığı o güzel manzara... Hepsi kafamın içinde, duyuyorum, hissediyorum. Çok mu eşsiz ki? Çok mu farklı? Değil, hatta normal bi denizden daha sıradan. Ama burası benim. Bana ait. Sabah 7'de, akşam 1'de. Hep güzel, hep farklı, hep benim. Seviyorum içindeki pislikle ve zorlukla ve kendimle yaşamayı İzmir. Sabah ayazında beni tir tir titretsen de, gün ortasında ter içinde bıraksan da.