MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

8 Kasım 2011 Salı

Ses.203

Bi aralar hiç yaşamadığım şeyleri özlediğimden bahsederdim. Sanırım yine oluyor bana. Gözlerim ıslanıyor hiç olmamış, olmayacak, olmasını da istemeyeceğim şeyler aklıma geldikçe. ''Son'' bana gerçekten çok ağır sorunlar yaratıyor. Sonu olmasın benim olanların. Sonu gelmesin mümkünse tüm yaşayanların. Sona varmaktan korkmak değil bu, sonra nasıl varacağımı bilmemek bende ki. Çok daha korkunç. Çok daha kayıp...
Yoksa ne var ölmekte?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder