MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

14 Temmuz 2011 Perşembe

Ses.164

Kimse bilmiyor senin varlığını şu anda.
O kadar boş ki bunun hissi bende, bilemezsin.
Hem varsın, hem yoksun.
Bazen uzun bi yazı, bazen küçük bi fotoğrafsın.
Bazen karpuzun çekirdeğisin, bazen üzümün suyu.
Ama bi varsın bi yoksun işte.
Saçlarının kokusunu bilmiyorum.
Sesinin tonunu hatırlamıyorum bile.
Ama mevzu bazen sen olduğunda,
Ne kadar heyecanlandığımı da sen bilmiyorsun.
Anlatayım mı sana?
Hiç gerek yok, boşver.
Çünkü böylesi çok daha benlik.
Dandik bi aşk hikayesine,
Daha az ihtiyacım var.
Varlığınla gelen keyfe,
Yokluğuna rağmen, muhtacım sadece.

Yıldız.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder