MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

13 Temmuz 2011 Çarşamba

Ses.163

Neyi çok seviyorum biliyormusun?
Rahatlamayı.
Ama canımı yaktıktan sonra gelen rahatlamayı.Kendi elimle canımı yaktıktan sonra gelen, rahatlamayı, dinmeyi, nefes almayı seviyorum. Sanki daha evvel hiç yaşamamışsın gibi bakıyorsun çünkü hayata. Acıdan önce olan hayatını özlemiyorsun, sadece acıdan kurtulunca rahatlayacağını biliyor ve onu istiyorsun. Ha tabi, neyin sana acı çektireceğini de iyi bilmen lazım ki, kevgire dönmesin vücudun.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder