MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

29 Ekim 2011 Cumartesi

Ses.199

Ne yaptım ben bu gece?
Ne oldu?
Düşünecek bişeyin var mı?
Yok.
Normalde, eskileri yâd ederken içime dolması gereken o minik sıcaklık yoktu.
Sadece üşümüyordum.
Ama bi sorun vardı.
Aslında sorulması gereken bi soru vardı;
Ben yine iyi mi olacaktım, yoksa ilk defa kötü olup, yıllarca acısını mı çekecektim?

---

O değil de, her şekilde benim canım acıyor.
Çok aptalım bunu fark ettim.
Çok çok çok hemde.
Her zaman hissetmemek lazım.
Sonra gerçekten çok zararlı oluyor hayat bana.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder