MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

16 Ekim 2011 Pazar

Ses.194

Ve son bi kaç yılımı, an olarak tekerrür halinde yaşıyorum.
Yeni fark etmeye başladım.
Aynı şeyleri, farklı insan ve yerlerde yaşıyorum.
Hiç bi heyecanı yok, eski yaşadıklarımın bana hissettirdiği mutlu şeyleri hatırlıyor olmamın dışında.
Yine aşık olacağım, yine bölüneceğim, hemde daha fazla ve yine canım acıyacak.
Dostlarım yine sıkacak canımı, kadınlarım yine ağlatacak beni günlerce, ellerini özleyeceğim, kokularını arayacağım, saatlerce müziğime dokunmayacağım...Yine, yine..
Alışabilirim sanırım buna.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder