Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.
Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.
Sadece ben. Eğer istersen.
Şimdi bırakabilirsin.
14 Şubat 2013 Perşembe
Ses.306
Güldükçe ıslanan, ıslandıkça parıldayan gözlerini nasıl da unutmuşum be arkadaşım... Başlangıcım olan kelimelere can veren sesini ne zamandır duymuyorum?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder