MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

4 Şubat 2013 Pazartesi

Ses.303

" Yürüyordu bir adam yolda tek başına. Parmaklarını avuç içine gömmüş, gözlerini yoldan, aklını renklerden almış bir şekilde.. Herkes gibi gözüküyordu uzaktan bakınca. Yada aslında herkesti, olabildiği tüm anlamlarla birlikte.

Yürüyordu bir adam yolda tek başına. Tozları havalandırıyordu ayaklarını yere vura vura, nefes alamasa da ara sıra.

Yürüyordu bir adam yolda tek başına. Nereye gideceğini bilse de gitmek istemiyordu muhtemelen mecbur olduğu tek yere. Ne ardına dönebiliyordu, ne de yürüyüp gidemiyordu. Gerçekler biraz canını sıkıyordu."

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder