MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

22 Haziran 2012 Cuma

GÜN ORTASI SAPKINLIĞI

Sen ve o gözaltı torbaların :)
Hala hoş ve komik geliyor.
Beyaz tenine kıpkırmızı oturuyorlar.
Aklıma geldikçe eğleniyorum.

(Yazar burada;hoşuna giden masum bişeyi anlatmaya çalışmıştır. Ne sapıktır, ne de gözaltı torbalarının sahibini özlemiştir. Şiir gibi alt altta satırlar halinde yazmış olsa da şiir olarak yazmamıştır. Ve bi düşüncesinin açıklaması da anca bu kadar uzun olabilirmiş, şu anda da onu düşünüyormuş yazar. İyi ki tanıdıkmış yazar, yoksa kim uğraşacak bu kadar düzeltme ve açıklama ile. Di mi? He valla öyle.)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder