MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

6 Mart 2012 Salı

Ses.249

Bu sıralar yazamıyorum. Çok yazacak şey hissetmeme rağmen cümle kuramıyorum sadece, müzik oluyor, film oluyor ama cümle olmuyor. Olsun, birazda böyle devam etsin.

Bi şarkı geldi aklıma, onu burasıda bilsin istedim şu anda. Ne hatırlatıyor bana tam anlayamıyorum. Ama hiç yaşamadığım bişeyleri çağrıştırıyor orası kesin. Evinin arka bahçesinde, herby arabasıyla kömürlüklerinin kapısına çarparak kaçan ve o karanlıktan kurabiye canavarı çıkacak diye korkan bi çocukla bi alakası yok sanırım. Yada var belki.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder