MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

2 Ağustos 2011 Salı

Ses.170

Çalışıyorum bi keyifli bi keyifsiz. Kısa kısa ama genel olarak mutlu. Güzel buralar. İzmir'den daha serin. Herkeslerden daha uzak, kendimden bile. Uyumaya bile vaktim yok. Üzülmüyorum yada şikayet etmiyorum ama keşke beilm azcık daha az ağrı yapsaymış.

---


Bir de, burada daha değişik hikayeler topluyorum kendime. Alışılmışın dışında anılar falan filan.

---

Ve yine kimsenin tahmin edemeyeceği, bana ilham veren kadın yine bana ilham veriyor. Farkında olmadan hemde. Çok yükseklerde, gergin posta telleri üstünde duran kuşlar falan. Aklıma geliyorlar. Bulutlar, yağmayan yağmur kokusu... Gibi gibi işte.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder