MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

25 Mart 2011 Cuma

Ses.89

Gece uyuması gereken saatten daha erken yatıp, kalkması gereken saatten daha erken kalkan adam, uyanır uyanmaz saate baktı.
Hala uyuyabilirdi ama aklı yerinde değildi.
Bi anda neden uyandığı aklına geldi.
İyice kaçtı uykusu ve kalkıp yapacak daha iyi bişeyler bulmaya çalıştı.
Mutfağa gidip su içti, geri gelip gitarını aldı eline, çaldı öylesine bişeyleri.
Hala aklında, neden yanlız olduğunu düşünüyordu.
Neden aramadığını onu düşünüyordu.
Sakınacak kendini, saklayacak çok bi şey yoktu halbuki.
Sadece yanına gidip, bakacaktı yüzüne...
Belki konuşurlardı biraz.
Neyse, saat zaten aramak için onu çok geç diye düşünüp, annesinin yaptığı keklerin pişmesini beklemeye karar verdi.
Ve gitarını bu sefer almadı eline.
İstemedi bi an, yokluğunun etkisi ile çıkacak yeni melodileri.
Varlığı, uzun bir sessizlikle çok daha güzel olurdu, emindi..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder