MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

1 Eylül 2012 Cumartesi

Ses.276

Nereden bakarsan yaklaşık 7 aydır görüşmemiştik. O süre içinde aklıma gelsen de arayıp sormak istememiştim seni ( aynı şeyin senin için de geçerli olduğunu biliyorum ). Gariptir, İstanbul'a taşınmak için Bornova'dan servise bindiğimde İzmir'de en son tanıdık olarak seni görmüştüm. Ama mevzu bu değil.
Bugün bi süre seninle konuşunca seni ne kadar özlediğimi gördüm. Her seferinde böyle uzun aralar verdikten sonra genelde başıma bu geliyor ama hala şaşırıyorum. Her ne kadar yanımda olmasan da eksiksin şu anda bende. Aynen benimde sende eksik olduğum gibi. Sarılıp uyuduğumuz günleri özlemişim. Eski evde odamda şarap içtiğimiz günleri özlemişim. Hiç bişey yapmadan birbirimize baktığımız günleri özlemişim. Sağ omzumda birikiyor özlemin. Gelsen de buraya yine uyusak keşke. Yada bi 7 ay daha hiç görüşmesek de yine bunları hatırlasam. Canımsın. İlk canımsın.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder