MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

3 Eylül 2012 Pazartesi

Ses.277

Lise yıllarımda tanışıp, çocukluk arkadaşım diyecek kadar zaman paylaştığım insanlar. Bu sıralar pek sık görüşemeyişimiz daha da büyük yapıyor sevmeyi, özlemeyi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder